Σχεδιασμός και φιλοσοφία της κυψέλης Warre

 Ο  Warre σχεδίασε μια κυψέλη που σέβεται την φυσική ζωή της μέλισσας και τις συνήθειές της , δίνοντας σημασία στην διατήρηση πρώτα της καλής υγείας και ευρωστίας της αποικίας και δευτερευόντως στην μέγιστη παραγωγή μελιού. Όπως αναφέρει στο βιβλίο του ήταν λάτρης των κυψελών Κοφινιών και ως πρότυπο για τον σχεδιασμό της κυψέλης του ,είχε το απλό κοφίνι που για αιώνες χρησιμοποιούσε ο μελισσοκόμος. 

Προσπαθώντας να ακολουθήσει την φυσική ανάπτυξη και σμίκρυνση της αποικίας , την άνοιξη και τους χειμερινούς μήνες αντίστοιχα , δημιούργησε έναν όροφο οχτώ πλαισίων με εσωτερικές  διαστάσεις  30 Χ 30 εκατ και ύψος 21 εκατ . Με τον όροφο αυτόν η  κυψέλη μπορεί να έχει μικρή χωρητικότητα τον χειμώνα ή κατά την εγκατάσταση της αποικίας σε αυτήν αλλά μπορεί  να ακολουθήσει στην συνέχεια την ανάπτυξη της αποικίας με την προσθήκη ορόφων από τον μελισσοκόμο.

Η χωρητικότητα ενός ορόφου Warre  είναι σχεδόν ίση με έναν όροφο κυψέλης πέντε πλαισίων τύπου Langstroth .

Το τετράγωνο ισοσκελές σχήμα του ορόφου προσομοιάζει τις διαστάσεις του κοιλώματος ενός δέντρου , που οι μέλισσες θα επέλεγαν να εγκατασταθούν στην φύση . Το σχήμα αυτό επιτρέπει στις μέλισσες τις αποικίας να είναι πιο κοντά η μία δίπλα στην άλλη και πιο οργανωμένες στην εργασία τους . Να μπορούν να διατηρούν σταθερή την θερμοκρασία του χώρου τους , να καθαρίζονται και να ελέγχουν τον χώρο τους πολύ πιο εύκολα .

 Ο αφυγραντήρας στην κορυφή των ορόφων απορροφά την υγρασία που δημιουργείτε στο εσωτερικό της κυψέλης από την λειτουργία της αποικίας , επιτρέποντας την αργή κίνηση του αέρα μέσα σε αυτήν. Με τον τρόπο αυτό απομακρύνεται η υγρασία  αλλά όχι οι οσμές –  φερομόνες τις βασίλισσας  που κρατούν την αποικία δεμένη και προσηλωμένη στο έργο της.

Με το πέρασμα των ετών η μόνη παρέμβαση που έγινε από τους χρήστες της κυψέλης είναι η χρήση κινητών πλαισίων στα πρότυπα των πλαισίων Hoffman ( του πλαισίου της κυψέλης Langstroth ) αντί των ράβδων – κηρηθροφορέων ( top bars ) που είχε αρχικά σχεδιάσει  ο Warre. 

Ο Warre επέλεξε για την κυψέλη που σχεδίασε , δύο βασικές αρχές – κανόνες για την επιτυχημένη  διαχείριση  της στην διάρκεια του έτους , έτσι που η αποικία να διατηρηθεί ισχυρή και υγιείς αλλά και ο μελισσοκόμος να λάβει το μέλι που του αναλογεί για τις υπηρεσίες που της προσέφερε .  

Α.  Η προσθήκη ορόφων για την διεύρυνση της αποικίας επέλεξε να γίνεται στο κάτω μέρος της κυψέλης , να δίνει δηλαδή χώρο στις μέλισσες να χτίζουν νέες κηρήθρες και να αναπτύσσονται κάτω από την ήδη κτισμένη και κατοικημένη φωλιά  τους , όπως θα έκαναν αυτές αν βρίσκονταν ελεύθερες στην φύση.  Αντίθετα ο τρύγος θα γίνει με αφαίρεση των επάνω ορόφων που είναι αποθηκευμένο το μέλι , έτσι θα αφαιρούνται κάθε έτος οι κηρήθρες με το παλαιό κερί σε μία κίνηση συνεχούς ανανέωσης  των κηρηθρών .

Β.   Γνωρίζοντας πως η μέλισσα έχει επιβιώσει  εκατομμύρια χρόνια χωρίς την παρουσία – παρέμβαση του ανθρώπου στην φωλιά της και πως τις περισσότερες φορές που αυτός επεμβαίνει της προκαλεί πιο πολλά προβλήματα από όσα είχε πριν ,  ο Warre επέλεξε την ελάχιστη ανθρώπινη παρέμβαση  ως ορθή μελισσοκομική πρακτική διαχείρισης για την κυψέλη που σχεδίασε.